شعله ای تازه میفروز که بی حوصله ام !

 من عقب مانده ترین شاعر این قافله ام 

شعبده باز ترین فاحشه ی شهر شمام

 مژدگانی بده که ، از شبحی حامله ام 

تو نباید به دلم فرصت دیگر بدهی ...

 بر سرم سنگ بزن، صورت صد مسئله ام 

تب من مُسری وُ رویای تو عریان شده است 

 دورشو گرچه خودم خسته از این فاصله ام 

خود ِ ابلیس شدم آنقدر از کینه پُرم 

 شهر نفرین شده ای بر گسلِ زلزله ام 

مژدگانی بده که کیسه ی دردم ترکید 

 جیغ ها می کشم و ُمنتظر قابله ام 

خبرِ مادرِ غمها شدنم را تو بده ...

 گریه کن باز که بیزار از این هلهله ام 

صنم میرزا زاده نافع